Δεισιδαιμονία
Δεισιδαιμονία είναι ο φόβος για τις υπερφυσικές δυνάμεις. Η ύπαρξη δεισιδαιμονίας είναι συνδεδεμένη κυρίως με τις πρώτες φάσεις της ιστορικής εξέλιξης του ανθρώπου. Σχετίζεται με τη αίσθηση της αδυναμίας του ανθρώπου να ερμηνεύσει με λογικό τρόπο τις αιτίες που αναδεικνύουν την εκδήλωση των φαινομένων της φύσης ή των γεγονότων εκείνων που διαδραματίζουν ρυθμιστικό ή καταλυτικό ρόλο στη ζωή του (όνειρα, ασθένειες, θάνατοι κλπ.). Έτσι, στην ιστορία όλων των λαών συναντάται η πίστη σε διάφορες δοξασίες οι οποίες εξηγούν τις ανθρώπινες πράξεις και τα φαινόμενα της φυσικής πραγματικότητας, όπως επίσης και την βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος μπορεί με ορισμένες μυστηριώδεις ενέργειες (μαγικές πράξεις, ξόρκια κ.α.) να επηρεάσει την εμφάνιση των υπερφυσικών δυνάμεων του σύμπαντος ή να ελέγξει τη δράση των φυσικών νόμων. Σύμφωνα με την θεωρία αυτή για την σχέση του ανθρώπου με το κόσμο του, οι πρωτόγονοι θεωρούσαν ότι τα φυσικά φαινόμενα συνιστούν την συμμετοχή κάποιων θεών . Παράλληλα, πίστευαν ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι τρόποι με τους οποίους είναι σε θέση να εξευμενίσουν ή να προκαλέσουν την εμφάνιση των υπερφυσικών δυνάμεων που καθορίζουν την μοίρα τους.
των Δυτικών Αφρικανικών παραδόσεων . Η λατρεία Βουντού δημιουργήθηκε από τους Αφρικανούς σκλάβους που μεταφέρθηκαν στις Δυτικές Ινδίες τον 16ο αιώνα, όταν υποχρεώθηκαν να ασπαστούν τη θρησκεία των δουλεμπόρων τους και να απορρίψουν τα διάφορα Αφρικανικά δόγματα.
Με τον όρο μαγεία περιγράφονται οι τελετουργικές ή διανοητικές προσπάθειες για την πραγματοποίηση κάποιας ενέργειας πέραν των φυσικών δυνατοτήτων του ανθρώπου,με τη σκέψη, την επίκληση θεοτήτων ή πνευμάτων ή τη χρήση υπερφυσικών δυνάμεων. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με την εφαρμογή τέτοιων διαδικασιών αποκαλούνται μάγοι/μάγισσες, αποκρυφιστές κλπ. Η μαγεία συνήθως διακρίνεται σε λευκή και μαύρη, με κριτήριο διαφοροποίησης τα κίνητρα πίσω από την επίκλησή της.
Με τον όρο εξορκισμός εννοείται η πρακτική εκδίωξης των δαιμόνων ή άλλων κακών πνευματικών οντοτήτων που υποτίθεται ότι αναλαμβάνουν τον έλεγχο ενός προσώπου ή ενός αντικειμένου. Η πρακτική, αν και αρχαία ως προς τις ρίζες της, είναι ακόμα τμήμα του συστήματος πεποιθήσεων πολλών θρησκειών. Η λέξη «εξορκισμός» σημαίνει «ωθώ κάποιον να ορκιστεί» και αναφέρεται κυρίως στον εξορκιστή που εξαναγκάζει κάποιο υποτιθέμενο πνεύμα να υπακούσει κάποια υποτιθέμενη ανώτερη δύναμη. Ο εξορκιστής είναι συχνά κάποιος ιερέας, ή άτομο προικισμένο με ειδικές δυνάμεις και δεξιότητες. Χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό μαγικών και θρησκευτικών ιεροπραξιών, ανάμεσα στις οποίες συμπεριλαμβάνεται η προσευχή, οι κινήσεις οι εικόνες και τα φυλακτά. Η ιδέα της κατοχής από δαιμόνια και η πρακτική του εξορκισμού είναι πολύ αρχαία και διαδεδομένη, και σχετίζεται πιθανώς σε προϊστορικές σαμανιστικές πεποιθήσεις.Πρόσφατα, η πρακτική του εξορκισμού έχει χάσει την αρχική σημασία της στις περισσότερες θρησκευτικές ομάδες και η άσκησή του έχει μειωθεί. Πολλές από τις περιπτώσεις που ήταν στο παρελθόν υποψήφιες για εξορκισμό ήταν απλά προϊόντα νοητικών ασθενειών. Σήμερα, ο εξορκιστής χρειάζεται τη συμβουλή ιατρών πριν προχωρήσει στην τέλεση ενός εξορκισμού.