2ο Λύκειο Μεγάρων
Η Τέχνη που γίνεται παράδοση
2005-2006 «Το Δίκανο» και «Μπουχάρα» του Κώστα Μουρσελά
2006-2007 «Κηφισοφώντας» και «Γαλάζια Χελώνα» του Δημήτρη Ψαθά
&
«Σταχτοπούτα-Κοκκινοσκουφίτσα» της Έλενας Ακρίτα
2007-2008 «Όρνιθες» του Αριστοφάνη
2008-2009 «Όταν η Μήδεια συνάντησε τους Pink Floyd» Επιθεώρηση
2009-2010 «Το σπίτι του Φρανκενστάιν» του Martin Downing
2010-2011 «Οι Ηλίθιοι» του Νηλ Σαϊμον
2011-2012 «Ματίας ο Α΄ της Άλκης Ζέη
2012 - 2013 «ΜΗΔΕΙΑ Dε tρού στόρι»
2013 - 2014: Το βέλος που δεν πληγώνει
2014 - 2015: "Δεσμώτες" Αφιέρωμα στο αρχαίο δράμα - video / Kριτικές από τον τοπικό τύπο
2015 - 2016: "Με ωτοστόπ για την Ιθάκη, του Κώστα Ακριβού" / Παρουσίαση του έργου
2016 - 2017: "Σταχτοπούτα under construction, του Κώστα Ακριβού"
2017 - 2018: "Μαζί για πάντα", του Κώστα Ακριβού / Πληροφορίες για το έργο
2018 - 2019 Ποιά Ελένη
2021 - 2022 Το βέλος που δεν πληγώνει
2022 - 2023 Η ζωή είναι γλυκιά
Βασίλης, Βιβή, Νατάσα, Δημήτρης, Δημήτρης, Γιώργος, Κατερίνα, Άγγελος,
Μαρία, Μαρία, Ελβίρα, Εμέλλεια, Πολυξένη, Εύα, Μυρτώ, Ευγενία, Πέρσα,
είναι απλώς ονόματα?
Ονόματα όμως που φέρνουν στο νου ευχάριστες στιγμές, αναμνήσεις που μένουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μας. Μαζί γελάσαμε, κλάψαμε, νευριάσαμε, αγκαλιάσαμε ο ένας τον άλλο κι όταν κάθε φορά η σκηνή άδειαζε και το χειροκρότημα καταλάγιαζε, όταν έσβηναν τα φώτα και μέναμε μόνοι μας, είχαμε κάτι σημαντικό να θυμόμαστε. Ότι μοιραστήκαμε πράγματα.
Και μένοντας αγκαλιασμένοι εκεί στο κέντρο της σκηνής με το θέατρο άδειο και τα φώτα σβηστά, εκεί με τα χείλη κλειστά χωρίς ν΄ακούγεται ο παραμικρός θόρυβος, ακούγαμε τη φωνή της καρδιάς μας.
?Όπως λένε και οι στίχοι ενός τραγουδιού «οι καρδιές μας χτυπούν σαν παιδιά που ορίζουν το τέλος». Το τέλος που σημαίνει μια καινούργια αρχή.
Παιδιά? σηκωθείτε. Αρχίζει η πρόβα
Ευγενία Κραβαρίτη, Φιλόλογος
